بیماری دیابت و چاقی دارای رابطه بسیار نزدیکی با هم هستند، به نحوی که دیابت نوع 2 غالباً همراه چاقی بروز می کند. از اینرو چاقی به عنوان فاکتور اصلی ایجاد بیماری دیابت نوع 2 مطرح می باشد. اگر چه مواردی از ابتلاء به دیابت نوع 2 در افراد بالغ لاغر نیز دیده شده است. بنابراین، می توان چاقی را بعنوان عامل اولیه در بروز دیابت نوع 2 و متعاقب آن ایجاد مقاومت به انسولین مطرح نمود.
غالب پژوهشگران بر این باورند که انواع مختلف چاقی دارای تاثیر متفاوتی بر روی دیابت نوع 2 می باشند. تاکنون اشکال گوناگون چاقی در انسان ها مورد بررسی قرار گرفته است که یکی از آن ها چاقی ناشی از اختلالات ژنتیکی می باشد.
طی بررسی های انجام شده، یکی از مهمترین روش های درمان و پیشگیری از بروز دیابت نوع کاهش وزن است که پس از کاستن میزان کالری دریافتی روزانه و افزایش فعالیت های فیزیکی حاصل می شود. مطالعات اپیدمیولوژیکی نشان داده اند که افزایش سطح اسید های چرب خون بعنوان زنگ خطری جدی برای پیشرفت عارضه عدم تحمل گلوکز محسوب شده و عامل ایجاد دیابت نوع 2 و برخی از بیماری های خطرآفرین دیگر نیز می باشد که در نهایت منجر به بیماری های قلبی و عروقی می گردد.
امروزه برای بسیاری از پزشکان بدیهی است که کاهش چربی خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 به همان اندازه کنترل هایپرگلیسمی و فشار خون اهمیت دارد. معمولا این بیماران چاق بوده و سطح اسید های چرب آزاد خون آن ها بالاست، از اینرو عقیده بر این است که اسید های چرب آزاد می توانند به تنهایی رابط چاقی،مقاومت انسولین و بیماری دیابت نوع 2 محسوب گردد.
منبع: مروری بر ارتباط بین دیابت نوع 2 و چاقی: مسعود قربانی : مجله تازه های بیوتکنولوژی سلولی – مولکولی دوره پنجم، شماره هجدهم - بهار 1394
